Γράφει η Αθανασία Παπαδημητρίου

Ο Ιαματικός – Θεραπευτικός Τουρισμός, είτε από αναγκαιότητα είτε από τις τάσεις της σύγχρονης εποχής, μπορεί να εξελιχθεί στην ευρύτερη περιοχή του Δομοκού ως η πιο «βαριά» της βιομηχανία, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και εκτινάσσοντας τους δείκτες της ευημερίας.

Η διαδρομή των υπόγειων υδάτων μέσα από πετρώματα που συναντούν μέχρι να εκπηγάσουν, εμπλουτίζοντάς τα με υψηλής περιεκτικότητας διαλυμένα συστατικά (οξείδια, άλατα, αέρια) και μεταβάλλοντας τη θερμοκρασία τους, έχει προικίσει το Δήμο Δομοκού με τις Ιαματικές Πηγές Δρανίστας – Καϊτσας, τις Ιαματικές Πηγές Γερακλίου και τις Ιαματικές Πηγές Εκκάρας.

Κάθε Πηγή έχει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της. Και όλες είναι γνωστές για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες επί πολλές δεκαετίες ή ακόμη και αιώνες.

Οι κάτοικοι της περιοχής ανέκαθεν έκαναν χρήση των ιαματικών υδάτων. Η μεγάλη πρόκληση σήμερα είναι να αντιληφθούμε αυτό που οι πρόγονοί μας στον αρχαίο κόσμο είχαν κατανοήσει, δημιουργώντας οργανωμένες λουτροπόλεις όπου κατέφευγαν άνθρωποι απ’ όλον τον γνωστό τότε κόσμο.

Σήμερα η δημιουργία ανάλογων λουτροπόλεων που θα περιλαμβάνουν ξενοδοχεία ποιότητας, νοσοκομεία, γυμναστήρια, αίθουσες τέχνης και εκδηλώσεων, μουσικούς χώρους φαντάζει ίσως υπερβολικό ως αίτημα, θα έπρεπε όμως να αποτελεί το βασικό πυρήνα της αναπτυξιακής μας προοπτικής.

Μια τέτοια κατεύθυνση, απαιτεί όραμα, φαντασία, στόχευση και στρατηγική διαχείριση, συντονισμό, πρακτική εφαρμογή των διακηρύξεων περί ανάπτυξης και αξιοποίηση στο έπακρο των δυνατοτήτων που η ίδια η φύση μας παρέχει.

Τα περίφημα Spa, που κάνουν θραύση στον σύγχρονο κόσμο, δεν είναι παρά η εκμοντερνισμένη εκδοχή αυτού που μόλις περιγράψαμε.

Βέβαια, τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει παρεμβάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως και επενδύσεις, ιδιαίτερα στον τομέα της φιλοξενίας (στις Ιαματικές Πηγές Δρανίστας–Καϊτσας). Φυσικά, χρειάζονται πολλά περισσότερα.

Πέραν, όμως, από τις όποιες παρεμβάσεις βελτίωσης, επέκτασης και εκσυγχρονισμού των υποδομών, για να μπορέσουν οι Ιαματικές Πηγές να αναδειχθούν σε πρότυπο τουριστικό μοντέλο, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε εντελώς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τη λειτουργία και τη σημασία τους.

Οι Ιαματικές Πηγές σήμερα στηρίζονται ουσιαστικά στα προγράμματα λουτροθεραπείας και στον κοινωνικό τουρισμό της Αγροτικής Εστίας.

Άποψή μας είναι ότι οι Ιαματικές Πηγές πρέπει να ανοιχτούν στην κοινωνία και να απευθυνθούν σε ανθρώπους όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων.

Μόνο έτσι θα υπάρξει ουσιαστικός ανταγωνισμός και μόνο έτσι ο θεραπευτικός Τουρισμός θα αποκτήσει τις διαστάσεις που μπορεί και πρέπει να λάβει. Σ’ αυτή την περίπτωση, με πυρήνα την κάθε ιαματική πηγή, το επενδυτικό ενδιαφέρον θα ήταν τέτοιο που σύντομα θα