LOYTRA RODOY KAI PROTASEIS

0
SYNEDRIASH MAKEDONIA PALLAS

Την ανάγκη να αναδειχθεί, παράλληλα με την μεγάλης κλίμακας αναμόρφωση που σχεδιάζει η δημοτική αρχή για το μνημείο της Καλλιθέας, και το Σπίτι του Αμπελουργού επισημαίνουν με παρέμβασή τους στη «δ», ευαισθητοποιημένοι πολίτες της Ρόδου.
Όπως έχει γράψει η «δ», από την δημοτική αρχή, μέσω της ΔΕΡΜ ΑΕ προγραμματίζεται μια τεράστια επένδυση στη περιοχή της Καλλιθέας για την ανάδειξη και αξιοποίηση των πηγών, παραλλήλως με την κατασκευή θεάτρου όπου ο επισκέπτης θα απολαμβάνει εκθέσεις έργων μεγάλων δημιουργών και παραστάσεις θεατρικών έργων διεθνούς ακτινοβολίας. Το σύγχρονο μνημείο των Πηγών Καλλιθέας θα είναι από μόνο του ένας πόλος έλξης τουριστών για τη Ρόδο.


Τι γίνεται όμως με το γνωστό σε όλους μας, ερειπωμένο κτήριο που βρίσκεται στην περιοχή της Καλλιθέας;
Ως μέρος της νεότερης ιστορίας της Ρόδου και άρρηκτα συνδεδεμένο με τις Πηγές Καλλιθέας, όπως υποστηρίζουν αρκετοί Ρόδιοι, είναι επιβεβλημένο να περιληφθεί στον σχεδιασμό της δημοτικής αρχής για την ανάδειξη του μνημείου.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, συλλέκτη, ιστορικό ερευνητή και λαογράφο Σταύρο Γεωργαλλίδη, το κτίσμα αυτό με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που κείται στο δρόμο απέναντι από την περιοχή της Καλλιθέας, είναι το «Σπίτι του Αμπελουργού». Πρόκειται για έργο του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα Pietro Lombardi, όπως και τα κτίσματα τον ιαματικών πηγών Καλλιθέας οι εργασίες για την κατασκευή των οποίων ξεκίνησαν το 1928 και τα εγκαίνια έγιναν το 1929.
“Από το 1928 οι γιατροί τον πηγών συνιστούσαν την «Σταφυλοθεραπεία» ως τρόπο ίασης ασθενών, παράλληλα με το ιαματικό νερό, για άμεσα θεραπευτικά αποτελέσματα. Τότε δημιουργήθηκε ένας τεράστιος Αμπελώνας γύρω από της πηγές με διάφορα είδη σταφυλιών. Στο «Σπίτι του Αμπελουργού» λειτουργουσε χημείο και εκεί γίνονταν όλες οι προεργασίες και η επεξεργασία των σταφυλιών και του χυμού τους από ειδικούς. Εκεί γινόταν και η εμφιάλωση και στη συνέχεια η αποστολή σε κτήριο τον Πηγών προς χρήση και κατανάλωση για συγκεκριμένες παθήσεις. Επίσης γινόταν και εξαγωγή με πλοία, σε διάφορες χώρες τον ιταλικών κτήσεων και όχι μόνο”, λέει στη «δ» ο κ. Γεωργαλλίδης.
Παράλληλα, αναφέρεται και στην ανάγλυφη λατινική επιγραφή γύρο από τη Ροτόντα των πηγών: « AEGRO – NON – SEGNI PADO – MEA – DONA – SALUTIS – QUAE FRUSTRA – REPSIRRA – PER – ASPERA – SAXA – MURMURE – NUNC – LAETANS – PIA – NYMPHA – ARTOQUE – SASELLO». Όπως εξηγεί, λύνοντας την απορία πολλών Ροδίων και επισκεπτών η μετάφραση έχει ως εξής: «Στον νοσούντα όχι νωθρό Πάδο τα δώρα μου της σωτηρίας, τα οποία μάταια αφιερώνονται ανάμεσα στις τραχείς πέτρες, από τον παφλασμό των υδάτων, τώρα ευφραινόμενη η σεβαστή νύμφη και στο γειτονικό ιερό-1928».
Να σημειωθεί ότι σήμερα στη μεγάλη Ροτόντα υπάρχει έκθεση φωτογραφιών της προπολεμικής περιόδου από το αρχείο του κ. Σταύρου Γεωργαλλίδη. Σε κάποιες από αυτές απεικονίζονται άνδρες και γυναίκες με ποτήρια στα χέρια (αρκετά από αυτά ήταν του Ικάρου), να απολαμβάνουν τα ύδατα της πηγής. Οι ιστορικές αναφορές κάνουν λόγο για ευεργετικές επενέργειες της χλωρονατριούχου πηγής σε προβλήματα του εντέρου, σε αλλεργίες, σε δερματοπάθειες, καθώς και στην καταπράϋνση της αρθρίτιδας και του άσθματος. Μάλιστα, για εκείνους που αντιμετώπιζαν βαριάς μορφής προβλήματα δυσεντερίας, είχαν διαμορφωθεί οι ειδικές διαδρομές περιπάτου στο παρακείμενο άλσος. Εκεί, είχαν δημιουργηθεί μικρά, τεχνητά ρυάκια (με νερό από τις τσιμεντένιες δεξαμενές που βρίσκονται ψηλά) ώστε με το κελάρυσμα, να ξυπνά η ανάγκη για διούρηση. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι τουαλέτες της ροτόντας να είναι διαρκώς γεμάτες κόσμο. Σήμερα η Ροτόντα είναι εκθεσιακός χώρος. Προς το παρόν φιλοξενεί μόνο φωτογραφίες από το μνημείο και την ιστορία της περιοχής, ωστόσο έχει όλες τις προδιαγραφές για να μετατραπεί σε πινακοθήκη υψηλής αισθητικής.
Τέχνες, θέατρο, φύση, υγεία, αναψυχή. Ένα προς ένα όλα έχουν “χτιστεί” με επίκεντρο το μνημείο της Καλλιθέας, που πολύ σύντομα θα λειτουργεί ως πόλος έλξης επισκεπτών κάθε είδους, για αυτό και θα πρέπει να περιληφθεί στον σχεδιασμό και το «Σπίτι του Αμπελουργού», το οποίο ερειπωμένο πλέον και εγκαταλειμμένο δεν θυμίζει σε τίποτα το άλλοτε εμβληματικό κτίσμα.