Αφού που μας είπε το τελευταίο αντίο και αναπαύεται τώρα πια στο νεκροταφείο στο Πλατύ, εκεί που γεννήθηκε, αξίζει ένα μικρό ιστορικό από τoν αδελφό του Ανέστη Αναστασιάδη.
Μια ζωή με αγώνες και περιπέτειες
Ο Αποστόλης, γεννήθηκε στο Πλατύ μαζί με αλλά έξη αδέλφια και γνώρισε την ταλαιπωρία και την φτώχια σε όλο του το μεγαλείο με μια γεωργική οικογένεια και ξεριζωμένη από την Μικρά Ασία με τον Πατερά Σάββα και την μητέρα Μαρία-Μαρούσα να δίνουν την μάχη της επιβίωσης όπως όλοι εδώ στο χωριό.
Πολιτικά ο Αποστόλης πάντα ήταν και είναι από μια δημοκρατική οικογένεια όπως οι περισσότεροι ξεριζωμένη από την Μικρά Ασία και σε όλους τους δημοκρατικούς αγώνες ήταν παρόν.
Υπηρέτησε παρά την θέληση του για 3 χρόνια την ελληνική χωροφυλακή και μάλιστα λόγο πολιτικών φρονιμίτων την είχαν στήλη σε Νησί στην Αλόννησο . Εκεί αγάπησε και ερωτεύτηκε την σύντροφο του Βούλα Ξυδέα και κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες ήρθε στο Πλατύ όπου εδώ μεγάλωσε και έζησε πριν 3 χρόνια που ήταν στην χωροφυλακή
Στο Πλατύ μαζί με τα αλλά 5 αδέλφια έδινε την μάχη της επιβίωσης μαζί με την Γυναίκα του την Βούλα που απέκτησαν και το πρώτο τους Παιδί τον Σάββα .
ΟΙ Πολιτικοί στην Ελλάδα μετά το 1960 έψαχνα τρόπο να δώσουν δουλεία στα χιλιάδες παιδιά της Ελλάδας και τότε όλες οι οικογένειες δεν είχαν όπως τώρα 1-2 παιδιά αλλά το λιγότερο 5-6 παιδιά.
Άνοιξαν την αγκαλιά τους οι γερμανικές βιομηχανίες παρά την πίκρα που είχαμε μαζί τους στα χρόνια της Κατοχής .
Ο Αποστολής δεν είχε την πολυτέλεια να σκεφτεί αν πρέπει να φύγει η να μείνει στην Ελλάδα με τα 40 στρέμματα χωράφια της οικογένειας και τα αλλά 5 αδέλφια .
Έφυγε με την Γυναίκα του στην Γερμάνια και μάλιστα στην περιοχή του essen βιομηχανική περιοχή όπως λέγετε και εκεί άρχισε ο Γολγοθάς της δουλειάς και της Κατοικίας αν είναι σε ανθρώπινες συνθήκες.
‘Οσοι έζησαν και δούλεψαν στην γερμάνια γνωρίζουν το τι τράβηξαν για να επιβιώσουν με το σκεπτικό δεν τρώμε για να μαζέψουμε πέντε δεκάρας να αγοράσουμε κάτι στην Ελλάδα και να φύγουμε από την ξενιτιά πέρασε στην Γερμάνια περίπου 50 χρόνια εκεί έδινε την μάχη και με τα 4 παιδιά που απέκτησαν , τον Σάββα ,τον Θανάση ,τον Μάριο και την Ζακι Ελένη που σήμερα συνοδεύουν τον πατερά τους ο Θανάσης και η Ζακι.
Ο Αποστόλης έχασε τον Μάριο από βαριά ασθένεια στο 28 χρόνια και τον Σάββα το άλλο παιδί του πριν 4 χρόνια και τα δυο στην Γερμάνια ενώ πριν 5 χρόνια είχε χάσει και την γυναίκα του την Βούλα που την πήγαμε στην Αλόννησο που ήταν το αγαπημένο της νησί εκεί που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Μετά από όλα αυτά τα γεγονότα ο Αποστόλης ζούσε με αυτές τις αναμνήσεις μια να θέλει να είναι στην Ελλάδα και για λογούς υγεία έφευγε κάπου, κάπου κοντά στα δυο παιδιά στην Γερμάνια .
Στα χρονιά της Χούντας που εγώ έφυγα για να μην με συλλάβουν βρέθηκα στην Γερμάνια κοντά στον Αποστόλη και στην Βούλα και στον Θανάση η Ζάκι-Ελένη δεν είχε γεννηθεί και στους 7 μήνες που ήμουν κοντά τους έζησα τον αγώνα που έκανε ο Αποστόλης με δουλειά στα εργοστάσια κλπ.
Αργότερα έκανε δική του δουλειά και κάπως τα οικονομικά πήγαν καλά.
Αλλά όλα αυτά χαθήκαν όταν ένας πατέρας στα λίγα χρόνια χάνει τα δυο του παιδιά το ένα στα 28 και το άλλο στα 55 .Ο Αποστολής γνώρισε και τα δυο του Εγγόνια τον Φίλλιπο και την Βούλα που σήμερα δεν είναι εδώ διότι ζουν στην Αυστρία παιδιά του Σάββα και μας στέλνουν τον πόνο τους στον αγαπημένο του Παππού .
Δεν θέλω να πω περισσότερα Αποστόλη εδώ ήμαστε όλοι η Τασούλα ,Η Σοφούλα ,ο Βένης η Χαρούλα η Βασιλική που εδώ και χρόνια ήταν κοντά σου και έδινε την μάχη στο πλευρό σου όπως και κοντά στον Σάββα αλλά και Ζάκι με την καθημερινή της αγωνιά τι κάνεις κάθε μέρα.
Η Ζάκι που ήταν το πάθος σου κάθε λίγο και λιγάκι αυτό έλεγες τι κάνει η μονάκριβη κόρη σου με τον Γαμπρός σου που ήρθε από την γερμάνια να σου πει το δικό του αντίο και Ο Θανάσης ο δικός σου έτσι έλεγες είναι εδώ ήρθαν από την Γερμάνια να σου πουν το τελευταίο Αντίο, και όλα τα ανίψια σου Η Μάγδα –ο Δημήτρης που πάντα ήταν κοντά σου ο Αλέξης η Μαρία ο Κωστάκης και ο Στέφανος τα ξαδέλφια σου Ο Γιάννης ,Ο Σάββας ο Βασίλης –ο Γρηγόρης ο Χρήστος Αθηνά ο Νώντας ο Γιώργος και όλοι οι χωριανοί που πάντα αγαπούσες, δεν είναι εδώ όμως ο Τάσος και ο Αντώνης που έφυγαν πριν δυο χρόνια.
όλοι Αποστολή σε αγαπούσαν και όλοι σε ήθελαν κοντά τους και κάθε μέρα σε περνάνε τηλ να ρωτήσουν τι κάνεις και γιατί δεν έρχεσαι στο Πλατύ, να τώρα να που ήρθες για πάντα και πας να βρεις όλους εκεί έτσι λένε οι παπάδες.
Αγαπητή φίλοι και συγκινείς θέλω να σας ευχαριστήσω που σήμερα με αυτήν την απλή ενημέρωση είπατε στον Πατερά Παππού και αδελφό μας το μεγάλο αντίο .
Ναι αυτό πάντα το λέμε σε όλους γιατί σε αυτήν την γη ήμαστε προσωρινοί και ο καθένας με την δική του σειρά μας χαιρετά για πάντα .
Αδελφέ Αποστολή ότι και να πω είναι λίγα η ζωή σου δεν περιγράφετε με 10 αράδες εσύ την δική σου ιστορία πάντα την έλεγες σε όλους και με κάθε λεπτομέρεια .
Σε ευχαριστούμε για ότι έκανες σε όλους, στα παιδιά σου, στην χώρα σου, ξέρω ότι εδώ και 10 χρόνια κουράστηκες από τα προβλήματα της υγείας σου και ίσως ήθελες να ξεκούραστης, ξεκουράσου, τέρμα τα πολλά χάπια που τα είχες βαρεθεί .Στο καλό Αδελφέ. στο καλό
Ο αδελφό σου τα αδέλφια σου τα παιδιά σου τα αγγόνια σου ο Γαμπρός σου η Ελλάδα αλλά και η Γερμάνια που τόσα χρόνια έδωσες τα πάντα και σε αυτήν την χώρα όλοι σε χαιρετούμε. Αντίο