«Αύριο θα πάμε στα Λεπτόποδα» μου λέει ο αεικίνητος Κώστας Ρυμικής, ο οποίος δεν παραλείπει να μας μιλήσει για τα ιαματικά λουτρά που βρίσκονται εκεί δίπλα από την παραλία.

Πράγματι ένα κτίριο με θόλο, μαγευτικό φωτισμό και όλα όσα χρειάζεται για να δημιουργηθεί μία καταπληκτική ατμόσφαιρα χαλάρωσης και ευεξίας αποτελεί μία ευχάριστη έκπληξη, ειδικά αν έχεις προηγουμένως περπατήσει κάποιο από τα μονοπάτια της περιοχής.

Ένα πρωινό από ταινία

Το ξημέρωμα με βρίσκει στην παραλία, με μια γαλακτερή καταχνιά που έκανε το τοπίο αλλόκοσμο. Βρισκόμαστε στις αρχές Νοεμβρίου. Δεν κυκλοφορεί ψυχή, ωστόσο αυτή η πρωινή βόλτα με τοποθετεί ξανά στην ουσία των πραγμάτων. Η πρωινή φθινοπωρινή ψύχρα, το δροσερό αεράκι, ο ήχος του κύματος και δύο σκυλιά που εμφανίζονται για να ξεκαθαρίσουν ποιος έχει το πάνω χέρι. Γίναμε φίλοι και συνεχίσαμε μαζί τη βόλτα μας, στην παραλία με τα μαύρα βόλια.

Τα τρία ξωκλήσια στα Αγιάσματα/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Ιαματικά λουτρά Αγιασμάτων/ Photo: Αλέξανδρος Λαμπροβασίλης

Photo: Αλέξανδρος Λαμπροβασίλης

Τα τρία ξωκλήσια και το γλυκό – τούρτα

Ύστερα από λίγο, συναντώ την κυρία Μαρία που διατηρεί την ταβέρνα Αγιάσματα, δίπλα στη θάλασσα και κάτω από τα τρία ξωκλήσια που φιλοξενεί ο οικισμός. Ένα για καθένα από τα χωριά που τοποθετούν ως επίνειο τους τα Αγιάσματα. Πολύχρωμοι τενεκέδες, και δεκάδες φυτά ομορφαίνουν την είσοδο. Έχω μάθει ότι σερβίρει πολύ νόστιμα φαγητά αλλά η ώρα δεν είναι καν 8 το πρωί και σε λίγο θα φύγουμε. Λέμε μία καλημέρα. Επιμένει και χωρίς πολλά–πολλά, με σερβίρει στις 8 το πρωί, το γλυκό–τούρτα με σαβαγιάρ, που έφτιαξε χθες για το μαγαζί. Τόσο απλή και τόσο νόστιμη.

Η ιδιοκτήτρια της ταβέρνας Αγιάσματα μας σερβίρει γλυκό/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Ο Νικόλας Τσιαδής που ταϊζει ένα μικρό γαϊδουράκι/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Ταβέρνα Αγιάσματα/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Λίγα βήματα παραπέρα συναντώ τον κύριο Νικόλα Τσιαδή, την ώρα που ταϊζει ένα μικρό γαϊδουράκι και τη γαϊδάρα μανά του. Τα ζώα φιλικά και ήρεμα τρώνε από το χέρι του. «Δεν τα έχω για να με υπηρετούν, με τη βόσκηση «καθαρίζουν» το χωράφι, τρώγοντας το φρέσκο χορτάρι.» Με την εικόνα των ευτυχισμένων γαϊδουριών αποχαιρετούμε τα Αγιάσματα, και κατευθυνόμαστε προς Λεπτόποδα.

Το καφενείο χωρίς καφετζή

Το σχετικά στεγνό και άνυδρο παραθαλάσσιο τοπίο της βόρειας Χίου, δίνει τη θέση του στις καταπράσινες πλαγιές μία ανάσα από τη θάλασσα. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στην είσοδο του οικισμού. Περπατάμε μερικά μέτρα και είμαστε ήδη μπροστά στην πινακίδα «Καφεπαντοπωλείον ο Έμπολος». Είναι κλειστό. Ωστόσο πριν καλά-καλά περάσουν δύο λεπτά, ο Ρημικής, είναι και πάλι μαζί μας.

Οι επισκέπτες φροντίζουν πάντα να αφήσουν κάτι στον κουμπαρά/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Πίσω από τον πάγκο, βρίσκονται όλα τα απαραίτητα σύνεργα για να φτιάξει ο επισκέπτης τον καφέ του

Mέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει ποτέ κανείς που να μην σεβαστεί τον χώρο/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

«Εδώ στο αριστερό παράθυρο είναι το κλειδί. Όποιος θέλει έρχεται ανοίγει και μπορεί να φτιάξει τον καφέ του». Δηλαδή αλήθεια; Πράγματι, ανοίγεις την πόρτα και βρίσκεσαι μέσα σε έναν πανέμορφο χώρο που οι προθήκες από ένα ντουλάπι με τζάμι, είναι γεμάτη με παλιές συσκευασίες προϊόντων ενός μπακάλικου. Πίσω από τον πάγκο, βρίσκονται όλα τα απαραίτητα σύνεργα για να φτιάξει ο επισκέπτης τον καφέ του ή το τσάι του. Επίσης θα βρει γλυκό του κουταλιού, λουκούμια, υποβρύχιο, βυσσινάδα, πορτοκαλάδα.

Ο Κώστας Βεργίνας/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

O Κώστας Ρημικής/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

«Είναι πολύ σημαντικό για το σύλλογό μας, να μπορεί ο επισκέπτης του χωριού, όποια ώρα και αν έρθει να βρει να φτιάξει ένα καφέ, να πάρει ένα λουκούμι» σημειώνει ο Κώστας Ρημικής, ενώ όπως μας λέει, μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει ποτέ κανείς που να μην σεβαστεί το χώρο. «Αυτό που μας γεμίζει χαρά, είναι ότι όλοι οι επισκέπτες είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε να αφήσουν το χώρο όπως τον βρήκαν. Επίσης, φροντίζουν πάντα να αφήσουν κάτι στον κουμπαρά. Με αυτά τα χρήματα καλύπτουμε την τροφοδοσία».

Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Ο καθένας βρίσκει και από ένα ρόλο

Η Χρύσα είναι ήδη στο γκαζάκι. Ο Ιωσήφ παίρνει παραγγελίες. Η Χριστίνα τακτοποιεί κάποιες καρέκλες και βοηθάει στο σερβίρισμα. Ο Γιώργος, που την προηγούμενη μέρα, μας οδήγησε σε κάποια από τα πιο όμορφα μονοπάτια της περιοχής, σήμερα είναι μαζί μας και μας δίνει διάφορα tips για την ιστορία του χωριού αλλά και τη ζωή των κατοίκων του. «Σήμερα στα Λεπτόποδα κατοικούν περίπου 10 άτομα το χειμώνα, ενώ το καφενείο, το οποίο πλέον λειτουργεί με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο, το προσέχει ο σύλλογος των Λεπτοπουδοσιών». Ο Κώστας Βεργίνας, ο αντιδήμαρχος υπεύθυνος για τον τουρισμό της Χίου, μιλάει για τη Βόρεια Χίο, και τις ομορφιές της. «Είναι ένας κρυμμένος θησαυρός. Ακόμη και εμείς που την επισκεπτόμαστε συχνά, έχουμε πάντα κάτι καινούριο να δούμε ή να ζήσουμε.» Αυτό μας λέει και μας οδηγεί στο Λαογραφικό Μουσείο Λεπτόποδων.

Στο Λαογραφικό Μουσείο Λεπτοπόδων/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Ένα περιβάλλον καθαρά μεσαιωνικό/ Photo: Δημήτρης Σταθόπουλος

Λαογραφικό Μουσείο Λεπτοπόδων

Ο καθένας μας σίγουρα έχει επισκεφθεί από καμιά δεκαριά λαογραφικά μουσεία στη ζωή του. Αυτό, όμως, είναι πραγματικά εξαιρετικό. Μέσα σ’ ένα πέτρινο κτίσμα, σ’ ένα περιβάλλον καθαρά μεσαιωνικό, δεκάδες αντικείμενα, σοφά τοποθετημένα ψιθυρίζουν ιστορίες από το παρελθόν της Χίου. Από τα εργαλεία για το λιομάζωμα, τα τυροβόλια, τα πυόμια (τρίχινα σακιά για, τα σιτηρά) έως ρόκες, γραμμόφωνα, κυροσβέστες και πιθάρια φτιαγμένα με ομηρικές τεχνικές.

Η εξερεύνηση της Βόρειας Χίου συνεχίστηκε και σε κάθε στάση όλο και κάτι νέο ερχόταν να προστεθεί κάνοντας αυτό το ταξίδι μία έκπληξη που ήρθε απρόσμενα, αλλά άφησε το ισχυρό στίγμα του.

www.travel.gr