Ένα ποίημα δοκιμαστικό χαρισμένο στους φίλους δίχως κριτική…
από τον Ανέστη..
Πώς πέρασαν τα χρόνια; τι είναι η ανθρωπότης; και τι περιμένουμε από δω και μπρος, να θυμηθούμε τη λέξη του ποιητή μας και να αδερφέ μου που μάθαμε αλλά δυστυχώς δεν μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά αλλά μόνο συμφεροντολογικά.
Τα χρόνια που πέρασαν δεν άλλαξε τίποτα, όλοι οι άνθρωποι πάντα ονειρεύονται τα παλιά, και τίποτε το καινούργιο και να που τώρα που δεν κουβεντιάζουμε αδερφέ μου γιατί απλά δεν μάθαμε να κουβεντιάζουμε ποια …
Ότι δεν περιμέναμε αδελφέ μου μας ήρθε σε τούτη τη σύντομη ζωή γιατί απλά μας ήρθε εντολή αδελφέ μου από ψηλά, να ξαναθυμηθούμε στο εξής ότι δεν επαναστατούμε ποια αλλά να δεχόμαστε αδελφέ μου κάθε διαταγή από ψηλά ..
Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήρεμα χωρίς νόημα και να αδερφέ μου που φεύγουνε πολύ από τούτοι τη ζωή χωρίς να ανταλλάσσουμε ούτε μία λέξη έτσι απλά και ήρεμα με πέντε μόνο συγκινείς.
Φεύγουν και αυτοί που είναι πλούσιοι και αυτοί που είναι φτωχοί, αλλά ένας φίλος έλεγε ότι ο πλούσιος μία φορά πεθαίνει ενώ ο φτωχός κάθε μέρα και να αδερφέ μου που μάθαμε τι είναι φτωχός και επιτέλους τι είναι
πλούσιος….
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣ 1/8/2020